ارزیابی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و ردیابی ژن‌های papG و papC در باکتری اشرشیاکلی جداشده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری

چکیده زمینه و هدف: شایع‌ترین عامل اتیولوژیک عفونت مجاری ادراری، باکتری اشرشیاکلی می‌باشد که مهم‌ترین عامل حدت آن، فیمبریه p اسَت. اشرشیاکلی یوروپاتوژن، انواع مختلفی از ادهسین مانند ادهسین‌های پیلی Pyelonephritis Associated Pili, PaP)) را بیان می‌کند که واسطه اتصال به سطح سلول‌های اپی‌تلیال مجاری ادراری هستند. این مطالعه با هدف شناسایی ژن‌های papG، papc و بررسی میزان مقاومت آنتی‌بیوتیک نمونه‌های اشرشیاکلی جداسازی‌شده انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، 50 نمونه از افراد مبتلا به عفونت دستگاه ادراری، جمع‌آوری شد و پس از جداسازی باکتری و استخراج DNA، آزمون‌های حساسیت آنتی‌بیوتیکی به‌وسیله روش دیسک دیفیوژن با آنتی‌بیوتیک‌های موردنظر انجام گرفت. حضور ژن‌های papG و papC (کلاس‌ I، II، III) به روش PCR چندگانه‌ای بررسی گردید. داده‌های آماری با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی تی‌تست تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نمونه‌های اشرشیاکلی جداشده نسبت به آمیکاسین،100% و سفپیم، 72%؛ حساس و نسبت به آمپی‌سیلین، 100% و نیتروفورانتوئین، 94% مقاومت نشان دادند. 18 نمونه (7/32%)، واجد ژن papG بودند. از بین 18 نمونه واجد ژن papG، 17 نمونه (9/30%)، واجد ژن II papG و 1 نمونه (8/1%)، واجد ژن papG III  بود. ژن papG I در هیچ‌یک از نمونه‌ها شناسایی نشد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد ژن‌های papC وpapG  کلاس‌ I، شایع‌ترین ژن کدکننده ادهسین pap فیمبریه در اشرشیاکلی‌ جداشده از عفونت دستگاه ادراری هستند. علت تفاوت نتایج این پژوهش با سایر مطالعات به دلیل تنوع منطقه جغرافیایی می‌باشد. کلید واژه‌ها: اشرشیاکلی؛ ادهسین پاپ؛ تست‌های آنتی‌میکروبی دیسک دیفیوژن، واکنش زنجیره‌ای پلیمراز چندگانه‌ای.